Jeruzalem Op zoek naar vrede (4)

Aan het eind van mijn reis naar Israël en Palestina bezochten we in Jeruzalem ”Dominus Flevit”. Hier weende Christus voordat hij begon aan zijn kruistocht. Zelf vroeg ik mij af: zal deze stad ooit vrede kennen? Volgens Johannes komt er aan het eind van de tijden een nieuw Jeruzalem.

’Geef vrede, Heer geef vrede, de aarde wacht zo lang
Er wordt zo veel geleden, de mensen zijn zo bang
De toekomst is zo duister, en laat ons niet alleen’

Innerlijk bewogen zingt onze groep het lied: ‘Geef vrede Heer, geef vrede’. Door een boogvormig venster zien we de kerken, torens en huizenblokken van Jeruzalem. Een fraai lijnenspel met in het midden de kelk met de Heilige Hostie doorsnijdt het raam.

 Vrede: Dominus Flevit, Jezus huilt in Jeruzalem

We bevinden ons in de kerk van Dominus Flevit. Hier, bovenaan de Olijfberg, huilde Jezus om Jeruzalem. ‘En toen Hij naderbij kwam, liet Hij Zijn blik over de stad gaan en weende over haar. En Hij zei: ‘Mocht ook Gij op deze dag zien, wat U tot vrede strekt. Maar nu is dat voor Uw ogen verborgen.
Er zullen dagen over u komen dat uw vijanden een wal tegen u opwerpen. Ze zullen u omsingelen en van alle kanten insluiten. Zij zullen u met uw kinderen die in U wonen neersmakken. En zij zullen in u geen steen op de andere laten. Dit omdat gij de tijd, waarin barmhartig op u werd neergezien, niet heeft erkend.’  (Lucas 19:41-44).

Vrede, vind je dat ooit in Jeruzalem?

Stad van vrede. Zo noemen ze Jeruzalem. Zal er ooit vrede komen tussen de moslims, christenen en joden die de stad bewonen?  Ik denk terug aan de Palestijn, een christen die mij het kruisje gaf van de lijdende Christus.
Aan de katholieke zuster die een reisgenote en mij meenam naar het ziekenhuis. Aan de groep katholieke Polen met wie ik de Via Dolorosa bewandelde. En aan de moslima met wie ik met een glas water proostte op onze mannen in de hemel. Zal hier ooit vrede komen?

Tabor

In de basiliek van de Transfiguratie op de berg Tabor steekt een monnik een kaars aan. Hier was het, waar de Jezus voor de ogen van de apostelen Peter, Johannes, en Jakobus van gedaante veranderde. Zijn kleed werd glanzend en zo wit als sneeuw als geen wolwasser ter wereld maken kan.
Samen met de berg Hermon wordt de berg Tabor bezongen in psalm 89:13 om daarmee Gods grootheid aan te duiden. Tabor is ook de berg waar Barak met tienduizend man achter hem naar beneden afdaalde in de slag tegen de Kanaänieten.

Wereldvrede komt in Jeruzalem moeilijk tot stand

Door de millennia heen speelde de berg Tabor een belangrijke rol in menige burgeroorlog. De Joden uit Galilea tegen de Romeinen, de kruisvaarders tegen Saladin. En nog steeds is er geen vrede. Wereldvrede komt niet zo gemakkelijk tot stand.

Monnik uit Soedan steekt kaars aan in Jeruzalem

Ik raak in gesprek met de monnik die de kaars aansteekt. In zijn vriendelijke ogen zie ik rust, liefde voor God en innerlijke vrede. Ik vraag hem waar hij vandaan komt en hij antwoordt: ‘Soedan’.
Soedan! Jarenlang al wordt dit land verscheurd door een burgeroorlog. Christenen en Islamieten staan elkaar naar het leven. In mei 2010 raakten ook de omringende landen in de oorlog betrokken.
De Soedanese regering wordt beschuldigd van oorlogsmisdaden door het gooien van bommen op burgerdoelen. God huilt. En in alle rust en vrede steekt deze Soedanese monnik een kaars aan in een land, dat innerlijk verscheurd is in een voortdurende strijd.

Geef vrede Heer, geef vrede, bekeer ons felle hart
Deel ons Uw liefde mede, die onze boosheid tart
Die onze mond leert spreken en onze handen leidt
Maak ons een leven teken, Uw vrede wint de strijd

Cana

Op de terugreis naar het vliegveld van Tel-Aviv stoppen we in Cana. Hier verrichtte Jezus Zijn eerste wonder door tijdens een bruiloft water in wijn te veranderen. Daarmee maakte hij een begin met zijn tekenen, Hij openbaarde Zijn heerlijkheid en Zijn leerlingen geloofden in Hem.

Jeruzalem, geloven wij nog in vrede?

En wij…? Geloven wij nog in vrede in en bij Jeruzalem? De in Cana geboren Nathanië trok zijn twijfels bij de persoon van Jezus. ‘kan er iets goed komen uit Nazareth?’ vroeg hij zich af. (Johannes 1:46).
Het is moeilijk om te blijven geloven in tijden van oorlogen. Al te gemakkelijk laten we ons meeslepen in een negatieve spiraal van gevoelens. Je moet ervoor knokken om ondanks alle ellende het Licht in het duister te blijven zien. Om ondanks een alles vermorzelende woede trouw te blijven aan de vrede.

Dat lukt alleen wanneer je zelf niet innerlijk verscheurd raakt. Dat lukt alleen als je trouw blijft aan je eigen levenswaarden,

Trouwbelofte

Ten overstaande van de andere pelgrims vernieuwen een man en vrouw in de kerk van Cana hun trouwbelofte. En ik? Ik neem de twee trouwringen van mijn linkerpink af. Ik houd ze tegenover elkaar en sluit mijn ogen. In gedachten houdt mijn man Roel in de hemel de linkerring vast en ik op aarde de rechter.

Ik kan mijn man Roel geen trouwbelofte meer doen, zoals de man en vrouw voor mij op het altaar. Daarom vernieuw ik de belofte van trouw aan onze levenswaarden:
– uitdragen van het geloof
– genieten van het leven
– inzetten voor de maatschappij.

En dat alles gevat in dat ene woordje liefde. Liefde voor God, liefde voor het leven en liefde voor de mens.  Ik huil, want wat is er mooier dan oprechte liefde. Alleen met liefde komt echte vrede tot stand.

Op zoek naar vrede bezocht ik ook Bethlehem en Nazareth. Kijk voor informatie over de vervolgde kerk in Israël en Palestina op de website van Kerk in Nood.