Forbidden places van Wil Westerweel staan centraal in zijn foto-expositie ‘de schoonheid van het verval’.  Verlaten kloostergangen, stil gevallen stations, huiskamers waaruit alle leven verdween. Zoals Wil Westerweel zelf zegt: ‘’Plaatsen waar je niet mag komen, maar die te mooi zijn om zomaar aan voorbij te gaan.” 

Wil Westerweel en de mystieke sfeer van urbexfotografie

In galerie sous-terre in Aalsmeer, waar hij tot 15 mei exposeert, neemt hij me mee naar een foto. Ik zie een verlaten kloostergang. Door de lichtval ademt deze een sfeer vol mysterie en mystiek. ‘’Symmetrie, trappenhuizen, maar ook wel binnenvallend sfeer- of strijklicht naast “stille getuigen” hebben mijn bijzondere aandacht.’’ Zegt Wil Westerweel.

Wil Westerweel en zijn liefde voor verlaten gebouwen

Opeens begrijp ik de liefde van Wil WesterOpeens begrijp ik zijn liefde voor verlaten gebouwen. Voor het zichtbare verval van het aardse bestaan. De vluchtigheid van het leven. Mensen verdwijnen maar voorwerpen en locaties uit hun bestaan lang niet altijd.

In het dagelijks leven is Wil Westerweel ambulant psychiatrisch hulpverlener. Hij noemt het: ‘’dankbaar en boeiend werk dat  eigenlijk geen dag hetzelfde is.’
Wil Westerweel is een man met diepgang, zoals we dat ook in zijn foto’s zien. Werk en hobby raken elkaar. Wil Westerweel: “Binnenkort ben ik 65 en dan ga ik al mijn tijd besteden aan Urbexfotografie.’’

Waar komt het woord urbexfotografie vandaan?

Urbexfotografie is een afkorting van urban (beschaving / stedelijke gebouwen) en exploration (onderzoeken).” Zijn foto’s maakt Wil Westerweel met een Nikon D300 spiegelreflex, op statief.
“Ik werk met 3HDR. Dit staat voor High Dynamic Range oftewel Hoog Dynamisch Bereik. Het is een bewerkingsmethode – een HDR foto maak je dus (meestal) niet direct in de camera – waarmee het zichtbare dynamische bereik in de foto flink kan worden uitgebreid en beïnvloed.’’

Wil Westerweel fotografeert de schoonheid van het verval

Hij neemt me mee naar een foto met een trap. In gedachten hoor ik de holle voetstappen op de trap. Het maakt me nieuwsgierig . ‘’De schoonheid van het verval’’ zoals Wil deze foto’s noemt doet me de vergankelijkheid van het aardse bestaan beseffen.
Voor Wil wekt deze trap andere emoties  op. ‘’Het was niet zonder risico om hier binnen te gaan. Stenen konden naar beneden vallen. Op een andere locatie werd ik weggejaagd door een man met een buks die niet wilde dat ik zijn terrein betrad.

Vrijwel al zijn urbex-foto’s zijn gemaakt op verboden terrein, de zogenaamde “forbidden places”. Wil: “Hield ik mij netjes aan de regels dan had ik de meeste van deze foto’s niet kunnen maken.”

Urbexfotografie is spannend

Wil Westerweel neemt me mee naar een andere foto. Er staan een tafel en twee stoelen voor een schouw met daarop een porseleinen schaal. Het kostbare kleinood verbaast me. Komen hier geen inbrekers?
“Er wordt overigens nooit ingebroken. De vervallen gebouwen staan vaak vele jaren leeg. Soms zelfs 5 tot wel 50 jaar. De natuur neemt het nogal eens letterlijk over. Bramenstruiken banen zich dan een weg door de huiskamer. Heesters groeien soms middenin een groot fabriekspand.”

240 locaties voor urbexfotografie

De laatste vijf jaar bezocht Wil Westerweel ruim 240 locaties in binnen- en buitenland. “Doorgaans steek ik hiervoor de landsgrens over. De afgelopen jaren was ik hiervoor meestal in België. Ik reisde door Duitsland en  Luxemburg. Soms bezocht ik Italië, Frankrijk of Polen.’’

Urbexfotografie:

• Wil Westerweel maakt zijn foto’s op een statief.
• Wil Westerweel maakt zijn foto’s met een Nikon D300 spiegelreflex.

Wist je dat?

Wist je dat Urbexfotografie de meest mysterieuze tak van fotografie is? Veel fotografen wagen zich er niet aan. De Rooij Fotografie geeft 5 tips voor Urbexfotografie. 

Voor exposities bij Sous-Terre Aalsmeer zie de website van Sous-Terre Aalsmeer.