Diaken Rob Mascini maakt zich dienstbaar in de parochies van Haarlem en Hoofddorp. Hij raakte bekend door zijn boek ‘’Helden, heiligen en pioniers’’. Nu sprak ik met hem over de brand in de kathedraal van Nantes. En over het toenemend vandalisme tegen en afbraak van religieus erfgoed in Nederland.  

Wegens de  publicatie van mijn boek nodigde hij mij uit voor een gesprek in boekwinkel Het Kruispunt van de Joannes de Doperkerk in Hoofddorp. Natuurlijk zei ik ja. Tijdens onze ontmoeting uitte diaken Rob Mascini  zijn bezorgdheid over  het religieus erfgoed.  

Diaken Rob Mascini over de haat tegen christenen

Op 15 april 2019  ontstond in de Notre Dame te Parijs een vuurzee. Op 17 juli 2020 stichtte een vandaal brand in de gotische kathedraal van Nantes. Tussen juni  2018 en april  2019 stonden er in Frankrijk maar liefst elf kathedralen in brand.
Ook Nederland blijft niet bespaard. In Woensdrecht, Markelo en andere plaatsen in Nederland kampt men met vandalisme tegen religieus erfgoed. Diaken Rob Mascini: ‘De laatste dagen zijn er nogal wat vandalistische aanslagen op kapellen en kerken in ons eigen land en zeker ook in de VS. Waarom bekladden mensen Mariabeelden? Ik denk juist omdat zij heel goed weten dat ze daarmee mensen in hun hart raken.’’

Diaken Rob Mascini: ”Een kerk is meer dan alleen een hoop stenen”

Diaken Rob Mascini toont zich bezorgd voor wat er met onze kerken gebeurt. ‘Er zijn kerkmensen die denigrerend over de eigen kerkgebouwen spreken “Het zijn maar stenen”. Dit ook naar aanleiding van de vele kerksluitingen.
Maar een kerkgebouw is de plek waar voor mensen de hemel even de aarde raakt. Toen de Notre Dame in brand stond vielen veel Parijzenaren, die nooit naar een kerk gaan op hun knieën om te bidden en te zingen. In een kerk steek je een kaarsje op, luister je naar het orgel. In mijn jaren als zieken huispastor in de Mariastichting zag ik de hele dag mensen even de kapel binnenlopen. In mijn jaren als pastor heb ik zeven kerksluitingen meegemaakt. Het was zevenmaal een drama. Ook veel niet katholieken voelen een pijn.
Onderhuids vertolkt een kerkgebouw een wereld die anders is dan je dagelijks leventje. Een kerkgebouw staat voor de bron van waaruit wij mensen  kunnen leven, goed en kwaad kunnen ervaren, hoop en troost kunnen vinden, moed om het anders te gaan doen.’’

Diaken Rob Mascini: ‘Helden, heiligen en pioniers’

In de boekwinkel Het Kruispunt valt mijn oog op zijn boek ’Helden, heiligen en pioniers’ . Hierin schreef diaken Rob Mascini  over zijn wereldwijde ontmoetingen met diakens. Dit omwille van een onderzoek naar het ambt van diaken voor het in 1966 opgerichte Internationaal Diaconaats Centrum.
Als president van dit instituut bereisde hij helemaal alleen de wereld. Voorop stond de vraag:  wie ben je als diaken?
Hoewel hij steeds alleen reisde bezocht hij vooral plekken waar bijna niemand zich waagde. ‘’God was immers bij hem en dan ben je niet bang  voor de zelfkant van het aards bestaan’’, zegt diaken Rob Mascini vol vertrouwen.

Diaken Rob Mascini: Colombia

Diaken Rob Mascini was onder meer in de guerrillagebieden van Colombia. Dagelijks worden hier mensen vermoord door de guerrilla’s, paramilitairen en allerlei andere gewapende bendes. In de plaatselijke kerk hangen bij het altaar 800 foto’s van vermoorde parochianen met daaronder de namen van de moordenaars. 
‘Midden in een kapotgeschoten kerk staan twee Mariabeelden. In het ene beeld dragen Maria en het kind de boeien van het menselijk lijden. In het andere beeld heeft het kind deze boeien verbroken. Midden in al het geweld dat hen overkomt, voelen de dorpelingen dat ze vrije mensen zijn,” vertelt Mascini. 

Jezus als diaken

Onder de indruk van de woorden van Mascini loop ik naar de achter de kerk gelegen Bijbelse tuin. Daar zie ik de lijdende Christus in de kruiswegstatie van de Haarlemse beeldhouwer Karel Gomes.  Moeizaam gebogen sleept Jezus zijn kruis voort. Door zelf het lijden te hebben ondergaan kan Hij ons bijstaan in ons lijden.
In de kruiswegstatie van de beeldentuin in Hoofddorp doet Hij dit niet alleen. Een aards persoon draagt het uiteinde van het kruis. Voor mij verbeeldt deze de diaken die de lijdende mens bijstaat in zijn diepste ellende.
De diaken van de Vader bij uitstek is, volgens Mascini, Jezus zelf. Hij is van de armen, de zieken, de vervolgden van ieder die een kruis moet dragen. Hij deelt hun leven en sterven. “Ik ben gekomen om te dienen en mijn leven te geven.”(Helden, heiligen  en pioniers, pagina 73). 

Rob Mascini over diakens doorheen de eeuwen

Diaken Rob Mascini onderzocht hoe in de eerste eeuwen van het christendom de kerk kon groeien. Dit  dankzij de inzet van gelovige mensen voor hun medeburgers die het moeilijk hadden
● De eerste christenen vierden het bestaan van God in de catacomben op de sarcofagen van hun vermoorde dierbaren.  Later plaatsen ze in hun kerken naast een paarskaars een open sarcofaag. Dit was het domein van de diaken. Hier zong de diaken dat Christus leeft als Koning van een wereld zoals God deze bedoeld heeft. 
● Rond 400 ontstond er een ‘standenverschil’ tussen priester en diaken. Door het besef te mogen voorgaan in de eucharistie achtten priesters zichzelf hoger dan  diakens. De taak van deze laatsten bestaat uit preken en zorg voor de mensen. Gedurende de Middeleeuwen verdween het ambt van diaken praktisch helemaal.
●  Het Concilie van Trente (1545-1563) kwam niet toe aan het bespreken van het diakenambt. Totdat uiteindelijk het tweede Vaticaanse Concilie het permanent diakenschap herstelde.
● Het boek  ‘’Helden, heiligen en pioniers, Diaconie in de kerken, een rondreis door Rob Mascini’’ geeft inzicht in de persoon van diakens. Wie is hij, wat doet hij, wat beweegt hem? Uitgeverij: Adveniat, ISBN 978 94 9104 286 7, Hardcover, 224 pagina’s  full colour, € 17,50. Het boek is verkrijgbaar in Boekwinkel het Kruispunt te Hoofddorp.
● Mijn oom Bernhard van Klaarwater werd om zijn geloof vermoord. Tijdens mijn bezoek aan bedevaartsoord Brielle moest ik vooral aan hem denken.

Wist je dat?

Wist je dat paus Franciscus zijn priesterkleed op Witte Donderdag omwisselt voor de stola van de diaken? Daarmee erkent hij de dienende taak van de diaken, Volgens de paus moet de kerk zich dienstbaar opstellen.
De paus stelt:  ’Ga erop uit! Neem de geur aan van de kudde, geen dure smartphones en auto’s maar ga naast de armen staan. We zijn inderdaad te veel een burgerlijke kerk geworden. Meer aandacht voor diaconie kan ons daarvan bevrijden.”

Regelmatig schrijf ik over geloof, spiritualiteit, mentale gezondheid en zingeving. Bijvoorbeeld over de gevolgen van ontkerkelijking en het zoeken naar nieuwe wegen.