4 augustus is de sterfdag van Sint Jean Baptiste Marie Vianney (1786 – 1859). Als pastoor van Ars werd hij de patroonheilige van parochiepastoors. Die dag staan de gelovigen van de sint Frances Xavierparochie van Bundralis stil bij hun pastoors. In de op het eiland Manus gelegen plaats is het dan een geloofsfeest van jewelste.   

Zelf verhuisde ik op 1 maart 2008 samen met mijn man Roel naar de Pastoor van Ars parochie in Haarlem. Na het overlijden van Roel op 23 november 2008 wilde ik me als weduwe in de kerk dienstbaar maken. Dat liep anders. Ik raakte verliefd op Peter. Enkele jaren later werd de kerk opgeheven. Nederland is anders dan de Onafhankelijke Staat Papoea-Nieuw-Guinea dat in 1975 zelfstandig werd.

4 augustus: geloofsfeest van pastoor van Ars

Volkomen onverwachts dook nu opeens de naam van pastoor van Ars weer op. Damien Lito, de huidige pastoor van Bundralis, noemde de heilige Jean Vianney in een chatgesprek met mij.
‘’Op zijn sterfdag, 4 augustus, staan we stil bij het leven van alle pastoors van de Sint Frances Xavier parochie in Bundralis. Zowel van alle voorgaande pastoors onder wie ook je oom als van mij als de huidige pastoor. We bidden voor hen allen”, schreef Damien Lito.

4 augustus: de betekenis van de missie

Damien Lito is dankbaar voor het werk van de genoemde geestelijken. Ze leven voort in de harten van de Papoea’s. Zij herinneren zich dat Bernard van Klaarwater samen met hen hun kerk bouwde.
Nog voelen ze de pijn van het gemis. Het niet kunnen bevatten van de op 18 maart 1943 door leden van het Japanse keizerlijke leger gepleegde moord. Na het verlies van deze zo zeer geliefde personen raakte de parochie verweesd.

4 augustus en het feest

Op 7 augustus 2021 stuurt Damien Lito mij foto’s van het feest. Ik zie allemaal blije mensen die met elkaar zingen in een koor, muziek maken en dansen. Mensen die zich met elkaar verbonden voelen en samen het geloof beleven.
‘Kijk, dit is het pad wat naar het huis van je oom leidde. Hier leefde hij’, schrijft Damien. Op dat moment komen bij mij tranen in de ogen. Het is alsof mijn oom laat weten, dat hij van deze mensen hield en nog steeds van hen houdt.

De boodschap van Bernard van Klaarwater

Op 29 januari 1939 schreef mijn oom zijn allerlaatste door mijn familie ontvangen brief. Hij stond stil bij de vroegere kannibalennatuur van de Papoea’s. Deze beheerste tot de jaren 1920  het leven van de bewoners van Papoea-Nieuw-Guinea.
Door het verkondigen van Gods liefde bracht de missie beschaving en vrede. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden alle geestelijken vermoord en de kerk in Bundralis vernietigd. Zou de oude kannibalencultuur weer opleven?  
‘’Wanneer de Genade geen uitzonderlijke werking zou hebben, dan kan men verwachten dat al het werk met een slag in duigen zou vallen’’, schreef mijn oom. ‘’Maar die zorgen kunnen we gerust aan O.L. Heer overlaten. Het geeft een veilig gevoel te weten dat hij het bestuur van de wereld niet uit handen geeft, en dat ook wanneer alles in de wereld daarop wijst of er onderdoor schijnt te gaan Hij alles ten goede keert.’’
Mijn oom kreeg gelijk.

4 augustus: de priesters van Sint Frances Xavier te Bundralis

• In 1913 stuurde bisschop Louis Couppé MSC de priesters August Kleintischen en Karl Borchard naar de op Manus gelegen plaats Papitalai. De daar wonende  Papoeastam Manus stond niet open voor het geloof. Couppé stuurde de priesters 1916 naar Bundralis. Daar stichtten ze de Sint Frances Parochie.
• Van 1923-1934 was Bernard van Klaarwater de pastoor van Bundralis. 
• Op 18 maart 1943 vond de door de leden van het Japanse keizerlijk legere gepleegde moord plaats op de Missionarissen van het Heilig Hart en de Dochters van Onze Lieve Vrouwe van het Heilig Hart plaats.  
• Ondanks het gemis van de geliefde geestelijken herstelde de parochie St Frances Xavier zich. In 2016 vierde ze haar honderdjarig bestaan. Dat maakt mijn boek over missionaris Bernard van Klaarwater tot een boek van hoop.
• Jop Pomat vertegenwoordigde tijdens de viering op 4 augustus in de Sint Frances Xavier Parochie het district Manus van het Nationaal Parlement van de Onafhankelijke Staat Papoea-Nieuw-Guinea.
• Door het voorleven van positeve waarden kwam er vrede in Papoea-Nieuw-Guinea. In het westen verloederden de humanitaire en christelijke waarden.

Wist je dat?

Wist je dat het christendom in Papoea-Nieuw-Guinea in 1881 vaste voet aan de grond kreeg in Maputit? Deze plaats bevindt zich op het eiland New-Brittain. Momenteel is ruim 90% van de bevolking christen.

Wil je mijn berichten over mijn boek en mijn contacten met Bundralis, Manus en Papoea-Nieuw-Guinea volgen? Kijk dan op facebookpagina Marianne Visser van Klaarwater of Linkedin pagina Marianne Visser van Klaarwater.

Regelmatig schrijf ik over geloof, spiritualiteit, mentale gezondheid en zingeving. Bijvoorbeeld over de gevolgen van ontkerkelijking en het zoeken naar nieuwe wegen.