
Open kerken in het bisdom Haarlem-Amsterdam worden bedreigd in hun voortbestaan. Binnen vijf jaar moeten er bijna honderd worden gesloten. Daarna volgen er nog 37. Volgens diaken Rob Mascini hoeft het niet zo ver te komen.
Mascini komt met argumenten om de kerk open te houden. Hij verwoordt deze in de publicatie ‘’Nog is het licht in de tempel niet gedoofd.’’ De presentatie vond plaats op 24 september in boekwinkel Het Kruispunt te Hoofddorp. Op verzoek van Rob kregen zowel pastoraal werker Bernadette Dullens als ikzelf een exemplaar.
Open kerk en de impact op de samenleving
Mascini hoopt dat er met zijn publicatie een andere wind in de kerk gaat waaien. ‘’Een wind van liefde en hoop voor mensen’’, stelt hij. ‘’Een kerk is altijd van mensen, niet van een bestuur of bisdom’’, stelde Mascini. ‘’Het is een gemeenschapshuis. Zowel voor de parochie maar ook voor het dorp/de wijk/ de stad. Bovendien voor elk persoonlijk met voor ieder zijn eigen emotionele geschiedenis.’’
Mascini schreef zijn boek vanuit zijn eigen emotie. Als voormalig president van het Internationaal Diaconaatscentrum blikt hij daarbij terug op zijn wereldwijde ervaringen.
Achter het ijzeren gordijn
Zo was Mascini ook achter het ijzeren gordijn. Volgens het toenmalig regime was het geloof in God opium voor het volk.
‘’Ze wilden de kerk uitbannen. Open kerken werden dichtgetimmerd. Het geloof verdween uit de samenleving. Nu doen we dat zelf. Dat kan ik niet toestaan”, stelde Mascini.
Het sluiten van open kerken betekent een inbreuk op de samenleving. En toch gebeurt het. ‘’Zien ze dan niet wat er gebeurt wanneer je de kerk weghaalt uit de samenleving?’’ vraagt Mascini zich af.

Open kerken met meerdere functies
Bisschoppen en kerkbesturen willen het pastoraat veilig stellen door het voorkomen van financiële zorgen. Wie moeten bij een dalend aantal kerkgangers en collecte het onderhoud betalen?
Zijn er trouwens wel genoeg priesters? In 2021 vonden er in Nederland slechts drie priesterwijdingen plaats. En hoe zit het met de diaconale zorg? ‘’Van bovenaf besluiten ze tot fusie maar mensen gaan niet zo snel naar een andere kerk’’, stelt Mascini.
De manager contra de Goede Herder
Volgens Mascini gedragen kerkbestuurders zich bij de massale kerksluiting zich te veel als manager. ‘’Ik erger me wanneer ze stellen dat er in een kerk nog maar dertig mensen komen. Dat is managers taal. Zo spreekt een goede herder niet. Voor hem is elk mens kostbaar.
Ik erger me ook wanneer ze wijzen op de hoge leeftijd van de bezoekers. Ouderen maakten de kerk schoon. Luidden de klok en droegen het meeste bij aan de collecte. We moeten ze niet zien als afgedankt maar eerbied koesteren voor hun grijze haren.’’

Oproep tot open kerken
‘’Laten we zorgen voor open kerken. Waar we plezier maken zonder er een pretpark van te maken. Pasgeboren kinderen kunnen dopen. Waar we een kaarsje op kunnen steken. Waardig afscheid kunnen nemen van onze overledenen. Laten we die plek koesteren. Ook voor die paar mensen. Ook voor die ouderen.’’
Tot slot wees Mascini op het belang van samenkomen. ‘’We moeten leren een arme kerk te worden’’, stelde hij. ‘’Geen missen meer met drie heren. Een arme kerk is geen schande maar een dichtgetimmerde wel.’’

Een pleidooi voor open kerken:
- Angelique Poortvliet: ‘’Een kerk is meer dan een altaar, kaarsen, albe of pastoor. Een kerk is een plek waar je even alles mag loslaten, even een momentje.’’
- Bernadette Dullens: geestelijk verzorgster. “Onze pastorale taak is het om over Licht en Hoop te praten/verkondigen. In het begin was er Licht en er zal altijd Licht zijn. Dat we mogen blijven wijzen op het Licht.”
- Rob Mascini: diaken em. “Kerken sluiten veroorzaakt afbraak van geloof bij mensen. Ze verliezen hun contact met de gemeenschap, zijn teleurgesteld in de Kerk en hoeven die niet meer.’’
- Rob Mascini roept op tot kerkdiscussie.
- Rob Mascini: “Een kerk is meer dan een hoop stenen.”
- Kerkweg TV toont de emotionele gevolgen van kerksluitingen.
Wist je dat?
Wist je dat mijn oom Bernard van Klaarwater (Baarn 2 februari 1896 – Bismarckzee 18 maart 1943) samen met Papoea’s een kerk bouwde. Daarmee bracht hij vrede in de door kannibalisme en stammenstrijd verscheurde Bismarck Archipel. Dat is een eilandengroep vierduizend kilometer ten oosten van Nederlands-Indië.
Ik schreef daarover in mijn boek ‘’Waarom zouden we bang zijn?’’
Wanneer mensen de handen ineenslaan dan kunnen dingen zich ten goede keren. Ook wanneer de situatie uitzichtloos lijkt. Zoals we dat lezen in het boek van Rob Mascini waar in Afrika open kerken ook zonder priesters voortbestaan.
Kijk voor meer informatie en bestellen op de boekenpagina van ‘’Nog is het licht in de kerk niet gedoofd.”
J. van den Dool – Rijksstraatweg 700 – 2026 RJ Haarlem.
dool.haarlem@kpnmail.nl
EEN GEESTELIJK HUIS
Hoewel ik de Bijbel nog steeds als een uitermate belangrijk boek beschouw, ben ik in de loop der jaren meer en meer gaan beseffen dat het geschreven is voor de joden.
Het gaat over de geschiedenis van de Joden en over de toekomst van land en volk van Israël.
Met het volk van Israël sloot God een Verbond en met geen ander volk!
Hebben de kerken nog wel visie op de toekomst van land en volk van Israël?
Zijn ze zich wel bewust dat God met Zijn volk, de Joden, een duidelijk plan heeft en dat ook zal uitvoeren, volledig en snel, gelet op het doen van allerlei uitspraken over zaken betreffende de toekomst van Kerk en Wereld?
Omdat de joden Jezus Christus afwezen, ging het heil naar de heidenen met het oog om de joden tot jaloersheid op te wekken. De kerken zijn op dit punt ernstig tekort geschoten en voldoen niet aan de gemeenschapsvorm (Kerk?) die Jezus voor ogen staat.
Christus heeft van ons één volk gemaakt, een nieuw volk van christenen.
Nu is er vrede tussen Joden en niet-joden. Christus is gestorven aan het kruis.
Daardoor is het nu weer goed tussen God en de mensen.
Joden en niet-joden vormen nu samen de kerk.
Zo heeft Christus een eind gemaakt aan de vijandschap op aarde.
Efeziërs 2 : 15b-16 (Bijbel in gewone taal 2014)
Dit impliceert zowel een geestelijke als een institutionele eenheid!
”Nu vraag ik: zijn ze misschien gestruikeld om nooit meer op te staan? Absoluut niet! Maar door hun misstap ging het heil naar de ongelovige volken, met de bedoeling, de Joden jaloers op hen te maken”. (Romeinen 11:11).
Helaas heeft het gedrag van de christenen uit de heidenen, door de geschiedenis heen geen jaloersheid, maar slechts vrees verwekt bij de Joden. Onze ouders/voorouders en geestelijke leiders hebben kerken gesticht i.p.v. eenheid in geloof,hoop en liefde.
In evangelische kringen leeft zeer sterk de gedachte dat we in de eindtijd leven en de wederkomst van Jezus Christus, de Messias, voor de deur staat. Er zijn vele tekenen die daarop zouden wijzen, en met name de terugkeer van de joden naar het land Israël.
Maar kan Jezus, de Messias, wel (terug)komen? Natuurlijk kan dat, maar dan ontbreekt er wel een stukje toekomstige kerkgeschiedenis. Immers: het herstel van de Kerk is nog lange na niet voltooid en derhalve haar roeping om Israël ”tot na-ijver op te wekken” niet gerealiseerd.
Zou het niet zo kunnen zijn dat aan de (weder)komst van Jezus, de Messias, eerst eenheid in Geloof, Hoop en Liefde tot stand gebracht moet worden, zodat er weer één ongedeelde Gemeente ontstaat en vervolgens één Joodse Gemeente (tot naijver opgewekt!) en dat daarna ook nog de samensmelting tot één Messiaanse Gemeenschap plaatsvindt? Een dergelijke ‘geestelijke ingreep’ lijkt eerder tot de mogelijkheden te behoren, die aan de (weder) komst voorafgaat, dan welk ander scenario men ook bedenkt.
Hopelijk dat onze generatie christenen tot erkenning komt dat onze Heiland een Jood is en dat wij Gods openbaring en het heil hebben ontvangen via Israël. Om de Joden tot jaloersheid te verwekken, zal Christus zich dus in en door ons moeten kunnen openbaren.
In de afgelopen 10 jaar zijn er inmiddels 500 kerken gesloten! Volgens het CIP gaan er tot 2030 maar liefst nog zo,n 1000 kerken dicht! De kerkgeschiedenis leert ons dat de kerken de verdeeldheid en verscheidenheid zelf teweeggebracht hebben en nu weleens de oorzaak kan zijn van hun verval!
Er is vandaag de dag sprake van geestelijke armoede en daardoor dreigen velen af te vallen van de levende God. Als de joden in Mozes’ dagen zwaar werden gestraft wegens afval van de Here God, wat zal er dan kunnen gebeuren wanneer de christenen tot afval komen?
”Want als God de echte takken (de joden) niet gespaard heeft, zal Hij u (de christenen) ook niet sparen” (Rom.11:21).
Het druist geheel in tegen het wezen van de Kerk dat er verschillende kerken zijn en allerlei groeperingen. Allen blokkeren zij de weg naar één Tempel, heilig in de Here!
Het feit dat de Bijbel ons telkens oproept één te zijn in Geloof, Hoop en Liefde, betekent dat wij niet in gezapigheid mogen afwachten tot anderen ooit eens onze maatstaven aanvaarden.
Wij zullen elkaar hebben te aanvaarden zoals Christus ons aanvaard heeft. Als die gezindheid bij ons leeft, dan kunnen we met vreugde stappen zetten op de weg naar één geestelijk Huis.
Langzamerhand zal het kerkvolk weten, dat de eenheid afgewenteld wordt op henzelf en als dat doel bereikt wordt, beleven ze het beste van wat de Here God graag heeft. Het kan tot stand komen door een juiste wilsovereenstemming en wederkerige liefde van de gehele geloofsgemeenschap, bezield door de Heilige Geest.
Wat ons, christenen, vandaag te doen staat is niets anders dan doelbewust te gaan werken aan het herstel van één geestelijk Huis om vandaar uit te veranderen, te verbeteren en te vernieuwen, wat verward is.
Geen dogmatische discussies meer over: doop, brood en wijn, de ambten, het huwelijk etcetera, maar verzoening, zodat we weer aan één Tafel kunnen aanzitten met de Heer van de Kerk.
Er moet nu ernst gemaakt worden met de totstandkoming van één geestelijk Huis.
Godsdienst die overeenstemt met de zeden, de mentaliteit en gewoonten van een volk, is dringend aan een geestelijke hervorming toe.
Hopelijk dat onze theologen(Schriftgeleerden) zich bewust worden dat, door het alles verzoenende Gebod van de Liefde, de godsdienstige tegenstellingen niet langer meer te handhaven zijn.
”En wordt niet gelijkvormig aan deze wereld,
maar wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken”(Rom.12:2).
”Wees waakzaam en herstel wat nog te herstellen valt en wat dreigt te sterven” . (Openb. 3:2)
”Laten we daarom niet meer praten over de eerste beginselen van de boodschap van Christus. Laten we overgaan tot de volwassen leer en niet nog eens de grondslagen leggen, zoals het zich afkeren van een levenswijze die op de dood uitloopt, het geloof in God, het onderricht over doopgebruiken, handoplegging, de opstanding van de doden en het eeuwige oordeel. Wij zullen dat doen, als God het tenminste toestaat”. (Hebr. 6 : 1 – 3).
‘Laat u met God verzoenen’ houdt ook in, dat wij om elkaar moeten verzoenen. Alle christenen zullen zich hun persoonlijke verantwoordelijkheid weer bewust moeten worden, want zij zijn de levende stenen van het ene Huis Gods.
Nu wij het gebroken Lichaam zien, bewaar ons er voor, Heer, dat wij onszelf beschouwen als onschuldigen en op anderen wijzen.
‘Bij U, Heer, is gerechtigheid, maar bij ons een beschaamd gelaat’.(Dan.9:7)
Laten wij daarom bidstonden houden, voorbede doen, schuld belijden, ons buigen voor de God van Israël, in de Naam van Jezus Christus, onze Heer. Maak er nu eens echt ernst mee en vervul het hartsverlangen van onze Heer,: ‘Opdat zij allen één zijn en de wereld gelove en erkenne’.
Wij moeten weer eens laten zien dat wij verlosten zijn. God wil en mag gezien worden!
Mooie woorden helpen echt niet meer. We zullen een persoonlijke beslissing hebben te nemen, een kiezen vóór of tegen Jezus’ verlangen om Zijn Kerk hier en nu gestalte te geven en zelf daaraan van harte mee te werken. Gemeenschappelijk staan voor dezelfde zaak en alle geestelijke energie richten op het ene doel: één geestelijk Huis. Zo simpel is dat!
Wij kunnen te groot(s) wezen voor God om te kunnen worden gebruikt, maar we kunnen niet te klein wezen. Als er één zondaar zich bekeert, is er vreugde in de Hemel. Wat mogen wij ons dan voorstellen als er twee, tien, honderden, ja, duizenden tegelijk zich zouden over geven?
Zouden wij hier beneden niet mogen delen in de vreugde van Boven?
Opwekkingsprediking? Ja, natuurlijk!
Met geestdrift over Hem spreken en getuigen, om Hém voor anderen weer tot een levende werkelijkheid te doen worden.
Ik beschouw de Heilige Geest niet als een kunstgreep, maar als het machtigste middel om harten te ontroeren en gevoelens van eenheid in Geloof, Hoop en Liefde op te wekken waardoor er een magnetische aantrekkingskracht kan uitgaan op de omgeving.
Als de verscheidenheid aan gaven en bedieningen weer normaal, als genade gaven, in de Kerk functioneren, ontstaan er weer ongekende mogelijkheden.
Eerst als wij – christenen – ons laten transformeren tot één gemeenschap in Geloof, Hoop en Liefde, dan kunnen we weer volop en voluit evangeliseren, want dan hebben we recht en reden van spreken en getuigen. De Boodschap wordt er alleen maar geloofwaardiger door indien allen, die in Jezus Christus geloven, zich onvoorwaardelijk overgeven om te doen wat hun Heer verlangt: ‘’Opdat zij alleen één zijn!’’.
Helaas slaan wij de godsdienst die wij aanhangen nog steeds te hoog aan en Gods dienst aan ons, te laag!
Religieuze wetten, voorschriften en geboden van de kerkelijke instituten hebben nog nooit diegenen gehinderd, die besloten hebben er overheen te stappen.
We zitten overigens niet te springen om iemand die ons een nieuwe godsdienst brengt, maar de mensen verlost van de vele godsdiensten en ze op het spoor weet te zetten van Gods geschiedenis en Zijn toekomst met hen
“Laat u ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van één geestelijk Huis!”
(1 Petrus 1:5)
“Mannen broeders (en/of zusters) indien gij een woord van opwekking voor het volk hebt,
spreekt het dan“ (Hand.13:15b)
Tenzij tegenstanders uit de Schrift kunnen aantonen dat we ongelijk hebben:
DE KERKEN DE KERK IN, OM TE BEGINNEN IN NEDERLAND!
Houd vol mensen! Ga aan het werk, want Ik, de almachtige Heer, sta jullie ter zijde.
(Haggai 2:4)
Kom over en help Hem, alleen redt Hij het niet, samen wel!
👍 “Eén ons geloof weegt zwaarder dan een kilo theologisch verstand!”